Ghandi
Deze uitspraak van Ghandi, het grote voorbeeld van geweldloos communiceren, kwam laatst in mijn gedachten. Ik was een beetje aan het klagen dat ‘de ander’ niet zo aandachtig en begripvol was. Zag ze wel wat ik allemaal deed? Had hij wel door hoe vaak ik even extra insprong om te helpen? Zag ze wel dat ik soms mijn hele agenda omgooide om dienstbaar te zijn en de ander tegemoet te komen? Werd dat allemaal maar aangenomen als iets wat normaal is? En zo sputterde het een beetje door in mijn hoofd. Herkenbaar?
Nu weet ik natuurlijk vanuit Geweldloze Communicatie dat mijn geklaag over een ander een oordeel is en dat onder dat oordeel mijn eigen verlangen zit. Toen ik dat onderzocht merkte ik op dat ik verlangde in deze situatie naar meer aandacht, waardering en begrip. Ik wilde gezien worden. Uit die onvervulde verlangens kwam mijn gemopper en kwamen mijn oordelen voort.
Ik probeerde toen op een rustig moment deze verlangens even te onderzoeken en te koesteren. Er even echt bij stil te staan. Te bedenken dat voor mij oprechte aandacht, waardering en gezien worden dus belangrijke waarden zijn in mijn leven. Ik koesterde deze waarden even als waren het kostbare diamanten. Ik bedacht dat het hele mooie waarden zijn in onze maatschappij. Wat als dit door veel mensen geleefd zou worden? Hoe prachtig zou dat zijn? Dan zou de wereld toch werkelijk een stuk aangenamer zijn? Stel dat jij met veel moeite je agenda omgooit om toch die klus, die niemand anders kan doen op je werk, toch kunt uitvoeren en dat een collega of klant tegen jou zegt hoe blij hij of zij is dat je je best hebt gedaan om toch deze klus uit te kunnen voeren? Dat dat voor het bedrijf en de klant echt oprecht gewaardeerd wordt? Dat er wordt gezegd: ‘Ik heb gezien dat je extra insprong om dit af te krijgen, dat heeft echt bijgedragen aan de organisatie en de klant.’
Daarna dacht ik aan deze uitspraak van Ghandi. Kan ik zelf de verandering zijn die ik in de wereld wil zien? Ik dacht: ‘Ga ik zitten wachten tot ik waardering krijg van een ander, wat dan feitelijk geen behoefte is maar een strategie, of ga ik deze belangrijke waarde zelf leven.’ ‘Ga ik kijken wat mijn collega’s doen om mij soms uit de brand te helpen of zich inzetten om een klant te helpen? Ga ik dan laten merken dat ik dat heb gezien en wat dat met mij doet? Ga ik ook eens na wat mijn baas allemaal bedenkt om de organisatie vooruit te helpen en dat ik daar waardering voor heb omdat de voortgang van de organisatie ook te maken heeft met mijn baan en zekerheid?
Toen ik eenmaal met deze bril ging rondkijken was er zoveel om blij van te worden. Er waren zoveel mensen die kleine en soms grote dingen deden om een ander te helpen. Er was zoveel waar ik vaak achteloos aan voorbij was gelopen. Alles wat ik opmerkte maakte mij dankbaar en ik veranderde de wereld een beetje door mijn waardering en begrip uit te spreken.
Ik werd van een mopperkont een dankbaar en blij mens. Alleen maar door anders te gaan kijken.
Wil je ook leren ‘de verandering te zijn die jij zelf wenst in de wereld?’ Volg de intensieve tweedaagse Geweldloze Communicatie op 11 en 12 april. Nog twee plekjes vrij in Lelystad. Of hou mijn website in de gaten voor nieuwe data.
