Hints

Ken je dat programma nog? Een team ging raden wat een van hun leden uitbeeldde. Hij mocht niets zeggen mocht alleen maar hints geven. Een leuk spel waarbij op hilarische wijze het team soms op een heel verkeerd spoor zat. Dat maakte het programma juist leuk.

In de vakantie merkte ik dat ik ook weer met dat spelletje bezig was, Hints. Niet gewoon zeggen wat ik wilde maar hints geven aan mijn partner. Dat kan over kleine dingetjes gaan. Dan is het niet zo’n probleem natuurlijk. ‘Pffff ben best wel moe’ zeg ik dan tijdens een wandeling. Ik bedoelde ‘ik zou wel even willen zitten en wat uitrusten. Maar wat ik precies wilde liet ik mijn man raden. Hij kan het dan ook verkeerd raden natuurlijk. Hij denkt b.v. ‘O ze wil sneller doorlopen om op tijd bij de tent te zijn, en zet de pas er in. Ik kan dan weer denken ‘nou zeg i.p.v. even rustig aan te doen zoals ik graag wil gaat hij nog harder lopen. Hij houdt ook geen rekening met mij. Ik loop een beetje geïrriteerd achter hem aan.

Je denkt misschien ‘waarom vraag je niet gewoon wat je wilt? Ja dat vraag ik mezelf ook vaak af. Waarom vraag ik niet gewoon wat ik wil? Waarom geef ik hints? Vind ik het misschien spannend om iets voor mezelf te vragen? Ja dat vind ik. Stel dat ik iets belangrijks vraag voor mezelf en de ander zegt nee! Oei hoe zal dat voelen? Voel ik me dan afgewezen? Denk ik dat de ander dan vast niet van mij houdt? Misschien. Ik heb dan moeite om de ja achter de nee te horen.

De ja achter de nee? Ja gekke zin misschien. Ik illustreer het met een voorbeeld. Ik vraag ‘wil je deze lampjes voor me ophangen?’ en mijn man zegt ‘nee’ dan zegt hij ‘ja’ tegen iets anders. Tegen rust misschien of het afmaken van een klusje waar ie mee bezig is, of hij denkt dat wat ik vraag niet kan en hij wil eerst helderheid of dat wel kan zoals ik het heb bedacht. Achter de nee zit dus een ja tegen een behoefte van hem. Ik kan er naar vragen. Als hij een andere klus eerst af wil maken kan ik aangeven dat het geen haast heeft en het morgen ook kan. Als hij rust wil kan ik vragen of hij het ooit wil doen of dat ik iemand anders zal vragen en als hij niet weet of wat ik wil wel kan dan kunnen we samen er even op puzzelen hoe het misschien op een andere manier wel kan.

Dit is natuurlijk een simpel voorbeeld uit mijn leven. Als ik behoeften heb die gevoeliger liggen, b.v. aan warmte, liefde of empathie is het een stuk spannender om een echt verzoek te doen, en ook oprecht een ja achter de nee te horen. En toch, alle keren dat ik het deed leverde het mij vaak heel veel op.

Nb. De lampjes hangen en ik vind het heel leuk geworden.