Polarisatie

Je hoort en ziet het steeds meer om je heen. Polarisatie. Twee groepen mensen die tegenover elkaar staan met elk een eigen mening. Er wordt bijna niet meer naar elkaar geluisterd. In de eigen groep wordt de eigen mening steeds bevestigd en de mening van de andere groep wordt afgekraakt of belachelijk gemaakt. Die ander is dom, een leeghoofd en snapt er niets van. Beide groepen zitten in hun eigen gelijk. Er ontstaat polarisatie. Er wordt geprobeerd steeds meer mensen in het eigen kamp te krijgen. Dit zie je in het Coronadebat en ook rond het debat over Zwarte Piet of hoe we om zullen gaan met vluchtelingen die naar Europa komen.

Is er iets tegen te doen? Kunnen we de polarisatie verminderen?

Ik denk dat er een remedie is. Die is niet eenvoudig. Het vraagt n.l. even onze eigen oordelen aan de kant te zetten. En dan met een open en nieuwsgierige houding te luisteren naar de ander. Proberen te begrijpen wat de behoefte is van die ander. Is er behoefte aan duidelijkheid over de maatregelen, veiligheid in jouw straat waar je woont, begrip en gezelligheid op het feest dat je al jarenlang viert met je familie of juist begrip voor jouw verdriet over het verleden.

Zijn we in staat om met zo’n open houding vanuit oprechte nieuwsgierigheid te luisteren naar de ander? Kunnen we ons oordeel zodra we die herkennen even parkeren?

Ik merk vaak dat ik met argumenten ga smijten naar de ander. Op het moment dat ik dat doe weet ik…. ho stop ik luister niet meer maar ben uit op mijn eigen gelijk. Ik stop even, las een mini-pauze in, haal adem, en zet mijn innerlijke knop weer om naar de open en nieuwsgierige luisterhouding.

Zo heb ik al toenadering ervaren van mensen die ik ineens toch beter ging begrijpen. Dat maakte mij blij en gelukkig. Misschien een klein stapje. En als we die nu allemaal eens gaan maken?